در این تحقیق برآنیم تا به بررسی قتل با اعتقاد به مهدورالدم بودن در قانون مجازات اسلامی 1370 و بیان نقاط ضعف و ایرادات موجود در قانون مذکور بپردازیم. 
 

مواد قانونی راجع به قتل مهدورالدم 

تشخیص مهدورالدم یا مستحق کشتن بودن یک امر قضایی است که نیاز به آگاهی‌های حقوق و تجارب قضایی فراوان دارد . 
بنابراین اشتباه اشخاص عادی در تشخیص مهدورالدم یک امر کاملاً قابل پیش‌بینی است. لذا بر آن شدیم تا در این مبحث ابتدا به تبیین مواد 226 و تبصره 2 ماده 295 پرداخته و سپس با توجه به استنباط حاصل از مفاد مواد مذکور به بررسی ایرادات و مشکلات بوجود آمده در اعمال این مواد بپردازیم. 

تبیین مواد 226 و تبصره‌ی 2 ماده 295 

بند اول: ماده 226  
ماده 226 قانون مجازات اسلامی مقرر می‌دارد: «قتل نفس در صورتی موجب قصاص است که مقتول شرعاً مستحق کشتن نباشد و اگر مستحق قتل باشد قاتل باید استحقاق قتل او را طبق موازین در دادگاه اثبات کند. از منطوق این ماده چنین بر می‌آید که مخاطب قانونگذار عموم مردم هستند و ناظر به اشخاص خاصی نیست و در واقع مقنن اجازه قتل عمدی کسی که شرعاً مستحق کشتن است و اصطلاحاً مهدورالدم نامیده می‌شود را به عموم داده است. 

یکی از اساتید حقوق درخصوص ماده فوق بر این باورند که: 
این ماده از مواد جرم‌زا است زیرا هر کس می‌تواند دیگری را به اعتقاد مهدورالدم بودن بکشد و بعد طبق تبصره‌ی 2 ماده 295 چنانچه شخص مهدورالدم هم نباشد، از قصاص معاف شود . 

فهرست مطالب

قتل با اعتقاد به مهدورالدم بودن در قانون مجازات اسلامی 1370     
مبحث‌ اول: مواد قانونی راجع به قتل با اعتقاد به مهدورالدم بودن    
گفتار اول: تبیین مواد 226 و تبصره‌ی 2 ماده 295    
بند اول: ماده 226    
بند دوم: تبصره 2 ماده 295    
گفتار دوم: شرایط قصاص و میزان تأثیر اعتقاد در سقوط قصاص    
مبحث دوم: ایرادات و ابهامات اعتقاد به مهدورالدم بودن    
گفتار اول: نقدی پیرامون قتل با اعتقاد مهدورالدم بودن    
گفتار دوم: دیدگاه سایرحقوقدانان در اعتقاد به مهدورالدم بودن    

 منابع و مآخذ