رویکرد تلفیقی میان رشته ای در آموزش

مقدمه:

در جهان امروز پیشرفت در ابعاد گوناگون زندگی بشر به صورت محسوس روی می دهد و هر روز شاهد پیشرفتهای گوناگون در زمینه های مختلف هستیم، بگونه ای که انسان امروز با انبوه اطلاعات، مسایل و رخدادها درگیر است و نیاز به آگاهی و شناخت علوم لازم و ضروری می نماید. از یک سو انسان و پیچیدگی های او و ابعاد مختلف وجود وی و روشهایی که در ان می توان واقعیت های فیزیکی یا موجودی او را مورد توجه قرار داد و از سوی دیگر پیشرفت-های سریع در علوم که باعث تعدد موضوعات در آنها شده است، موجب شده است که دانشهای توصیف شده با چارچوب مشخص (دیسیپلین ها) نتوانند به درستی از عهده پاسخگویی به این نیازها برآیند(پیغامی، 1385). بنابراین یکسویه نگری و تمرکز بر یک رویه انعطاف ناپذیر نمی تواند راهگشای مسایل و مشکلات علمی و آموزشی باشد.

حل مشکلات پیش روی انسان و علوم مختلف نیازمند این است که ما آموزش را به گونه ای سازماندهی کنیم که برای یادگیرندگان فرصتهایی بوجود آید که با اصول، موضوعات و روشهای متنوع در گستره های مختلف و در عین حال مرتبط علوم آشنا شوند؛ دستیابی به این مهم در قالب رویکردهای تلفیقی امکان پذیر است(سزوستاک، 2007). در تاریخ علم نیز ما فقط شاهد افزایش رشته ها نیستیم و در آن متوجه از بین رفتن مرز بین رشته ها، گام نهادن مسائل یک رشته در رشته دیگر وتشکیل رشته های ترکیبی هستیم و تاریخ علم پر است از تشکیل رشته های ترکیبی که به هم پیوند خورده و در هم ادغام شده اند(مورن، 1387). در سایه رویکردهای تلفیقی ها می توانیم به پیشرفتهای چشمگیر و سریع در علوم نایل شویم و کارآمدی علوم را در دستیابی به اهداف چند بعدی و مختلف که ما انتظار آنرا داریم بالا ببریم. ایجاد ارتباط بین مطالب و رشته های علمی یا به طور کلی "عام گرایی" یک امر حیاتی است و بدون این امر یادگیری و کسب معرفت از علوم مختلف، سطحی و کم دامنه خواهد بود(سزوستاک، 2007). در میان رویکردهای تلفیقی، رویکرد میان رشته از جایگاه خاصی برخوردار است. علوم میان رشته ای با کند و کاو و تعمق همه جانبه بر موضوعات مرتبط، ضمینه را جهت درک هرچه بیشتر آنها برای افراد فراهم می آورند.

کلمات کلیدی:

رویکردهای تلفیقی

ماهیت رویکردهای تلفیقی

انواع رویکردهای تلفیقی