گزارش كارآموزی رشته عمران و معدن اكتشاف با عنوان تونل سازی
مقدمه
تونل یكی از گزینه‌های حتمی در احداث راههای استاندارد كوهستانی ، ساخت مسیرهای مترو ، تعداد زیادی از پروژه‌های آبی - عمرانی (گالری سدها ، تونلهای انتقال آب و موارد مشابه) ، معادن و ... می‌باشد . به همین خاطر و به سبب جایگاه مهم این صنعت در رشته مهندسی عمران كلیاتی از صنعت تونلسازی در این مختصر ارائه گشته است . در این گزارش اطلاعاتی كلی ، در زمینه احداث تونل ، با تمركز بیشتر بر روی تونلهای حمل و نقل ارائه گشته و فنون حفر تونل در انواع زمین‌ها (سست و ریزشی - خاكی و نرم - سنگی) و ماشین آلات مورد استفاده در هر مورد به اختصار معرفی شده است ...
در اوایل قرن نوزدهم به منظور عبور از قسمتهای پایین دست رودخانه تایمز هیچ سازه ای موجود نبود و 3700 عابر مجبور بودند با طی یک راه انحرافی 3 کیلو متری با قایق مسیر روترهایت به ویپنیگ را طی کنند. اقدام به ساخت یک تونل نیز به دلیل ریزشی بودن ومناسب نبودن رسوبات کف رودخانه متوقف شد. تا اینکه در حدود سال 1820 فردی بنام مارک ایرامبارد برونل از فرانسه ایده استفاده از سپر را مطرح نمود و در سال 1825 کار احداث تونل بین روترهایت و ویپنیگ را آغاز و علی رغم جاری شدن چند نوبت سیل در سال 1843 آن را باز گشایی نمود. این تونل تامس نام گرفته و اولین تونل زیر آبی بود که بدون هر گونه رودخانه انحرافی حفر شد.
در دیگر موارد تونلهای زهکشی بزرگ ، نظیر تونلی با طول 7 کیلو متر در هیل کارن انگلستان ، اهمیت زیادی در توسعه صنعت معدنکاری داشته‌اند. البته بررسی تاریخچه پیشرفت در روش ها و تکنیک ها و به عبارتی در هنر تونل سازی نشانگر این مطلب است که مانند بسیاری دیگر از علوم و فنون بیشتر رشد این هنردر قرن گذشته صورت گرفته و تا حال نیز ادامه دارد.
کلمات کلیدی:
فنون حفر تونل
صنعت تونل سازی
تونلهای حمل و نقل
تاریخچه تونل سازی و سازه‌های زیر زمینی
آشنایی کلی با مکان کارآموزی
تشكیل وزارت راه
در سال 1315 وزارت طرق و شوارع با تصویب مجلس شورای ملی به وزارت راه تغییر نام یافت.
تغییر نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری
در تاریخ 16/4/1353 به منظور اعمال سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری كشور و توسعه و تجهیز، گسترش، نگاهداری و ایجاد تاسیسات زیربنایی آن با توجه به مقتضیات توسعه اجتماعی، اقتصادی و عمرانی و دفاع ملی با رعایت قوانین مربوط نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری تغییر یافت.
وزارت راه و ترابری عملیات نگهداری را به وسیله 3 اداره ستادی و 29 اداره كل راه و ترابری استان به انجام می رساند . عملیات راهداری جاری و معمولی و راهداری فوری و اضطراری به عهده ادارات كل راه و ترابری می باشد و عملیات راهداری دوره ای مستمر و متناوب (روكش آسفالت راهها) با نظارت ادارات ستادی و ادارات كل راه و ترابری استانها از محل اعتبارات طرحهای ملی و استانی به وسیله بخش خصوصی به انجام می رسد.ساختن و نگهداری راههای شوسه در كشور وسیع و كوهستانی ایران چون هزینه زیادی داشته لذا تا مقارن جنگ جهانی اول راههای ایران به همان وضع سابق باقی بود و همان راههای كاروان رو را شامل می شد. ولی از سال 1299 هجری شمسی دولت اقدام به احداث راه شوسه به معنای امروزی آن نمود و می توان تاریخ شروع راههای شوسه را از سال 1301 تا سال 1304 دانست.
تا این زمان اعتبارات راهسازی و راهداری از طریق اخذ حق العبور در راههای شوسه تامین می گردید و مبلغ آن حداكثر به سیصد هزار تومان می رسید . در 11 فروردین سال 1301 ، اداره كل طرق و شوارع در وزارت فوائدعامه تشكیل و مامور ساختن و نگهداری راههای كشور شد . در سال 1304 با پیشنهاد دولت وقت و تصویب دوره پنجم مجلس شورای ملی دریافت حق العبور در راهدارخانه ها ممنوع و مقرر شد از وزن غیر خالص صادرات و واردات مملكتی مالیاتی به عنوان مالیات راه دریافت شودو به این ترتیب اعتبار سالیانه به 1500000 تومان رسیده و راههای كشور را به نواحی مختلف تقسیم و مسئولیتی را برای اداره عمور و تامین و نكهداری راهها معین كردند . در این تقسیمات راهها به 10 ناحه تقسیم و هر یك شماره گذاری شد و تحت نظر یك نفر اداره می شد . در سال 1305 برنامه مدونی تحت عنوان پروژه پیشنهادی ساختمان طرق در ایران جهت راهسازی تدوین گردید . مدت این پروژه 9 سال و مخارج آن 45 میلیون تومان پیش بینی شد ه بود . در این برنامه ساخت 17021 كیلو متر راه شوسه درجه 1. 2و 3 پیش بینی شده بود . این پروژه اولین برنامه ساخت راههای شوسه در ایران است.
قیمت: 38٬000 تومان
قیمت: 40٬500 تومان
قیمت: 50٬000 تومان